Florencja Manganellego: Geometria i sen

Małgorzata Ślarzyńska

doi:10.36744/k.2221

Florencja Manganellego

Geometria i sen

Małgorzata Ślarzyńska

m.slarzynska@uksw.edu.pl
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego (Polska)
https://orcid.org/0000-0001-5948-698X

DOI: https://doi.org/10.36744/k.2221

Abstrakt

Tematem tekstu jest Florencja widziana oczami Giorgia Manganellego, jednego z najciekawszych dwudziestowiecznych pisarzy włoskich, który wiele miejsca w swej twórczości poświęcił subiektywnym relacjom z licznych podróży. Florencja Manganellego – opisana w szczególności w szkicach ze zbioru La favola pitagorica. Luoghi italiani (Baśń pitagorejska. Miejsca włoskie; 2005, szkice o Florencji pochodzą z lat 1982–1988), lecz także pojawiająca się w innych tekstach, m.in. zamieszczonych w najnowszym (2023) zbiorze pism Manganellego poświęconych sztuce Emigrazioni oniriche (Oniryczne emigracje) – to miejsce szczególne, podlegające ścisłym i giętkim regułom baśniowej geometrii, dyktowanym przez złego władcę Baptysterium. Baśniowość i oniryczne geometryczne spory zdają się organizować przestrzeń widmowej i nieoczywistej Florencji w ujęciu Manganellego. Pisarz ogarnia spojrzeniem najważniejsze florenckie świątynie: Santa Maria Novella, Santa Maria del Fiore, San Lorenzo, Santa Croce, Santo Spirito na Oltrarno, lecz także odwiedza wystawy i galerie, przede wszystkim interesuje go Galleria degli Uffizi. Na skutek ujawnienia sieci konfliktów rządzących jej architektoniczno-baśniowym planem Florencja pozbywa się fałszywych etykiet miasta „pięknego”, „arcydzieła”, tak bardzo zniechęcających wcześniej pisarza. W tekście uwzględniono także niedawno opublikowany zbiór wspomnień córki Manganellego Lietty (Giorgio Manganelli. Aspettando che l’Inferno cominci a funzionare, 2022).

Słowa kluczowe:

Giorgio Manganelli, Florencja, podróż do Włoch

Pobierz

Opublikowane

2024-02-13

Cited By / Share

Ślarzyńska, M. (2024) „Florencja Manganellego: Geometria i sen ”, Konteksty, 342(3), s. 40–48. doi: 10.36744/k.2221.

Autorzy

Małgorzata Ślarzyńska
m.slarzynska@uksw.edu.pl
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego Polska
https://orcid.org/0000-0001-5948-698X

Małgorzata Ślarzyńska – dr, absolwentka filologii włoskiej oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, adiunktka na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i kierowniczka kierunku filologia włoska. Autorka dwóch monografii: Włosi w Polsce Stanisława Augusta. Słownik obecności (2012) i Obraz literatury włoskiej w Polsce lat 70. i 80. XX wieku na łamach „Literatury na Świecie” (2017), uhonorowanej Nagrodą im. Leopolda Staffa, jak również licznych artykułów naukowych (m.in. na łamach czasopism: „Italianistica”, „Cahiers d’études italiennes”, „Italica Wratislaviensia”, „Tekstualia”, „Teksty Drugie”, „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka”, „Między Oryginałem a Przekładem”) i krytycznoliterackich („Teatr”, „Twórczość”), współredaktorka trzech tomów zbiorowych. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień związanych z historią i teorią przekładu literackiego, współczesną literaturą włoską oraz relacjami literackimi i przekładowymi w zakresie włoskiego, angielskiego i polskiego obszaru językowego. Obecnie naukowo zajmuje się przede wszystkim twórczością Cristiny Campo, jest też autorką jedynego polskiego przekładu Campo (esej Wieża i wyspa, „Teksty Drugie” 6/2020).