Manganellis’ Florence
Geometry and Dream
Małgorzata Ślarzyńska
m.slarzynska@uksw.edu.plUniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego (Poland)
https://orcid.org/0000-0001-5948-698X
Abstract
The topic of this article is Florence as seen by Giorgio Manganelli, one of the most interesting 20th century Italian men of letters, who devoted a large part of his works to subjective accounts of numerous journeys. Florence viewed by Manganelli – particularly described in sketches from the collection: La favola pitagorica. Luoghi italiani (2005; texts about Florence come from 1982–1988), but also in other works, i.a. those in Emigrazioni oniriche (2023), the most recent collection of Manganelli’s writings dedicated to art – appears to be subjected to the precise and flexible rules of fairy-tale geometry dictated by the evil ruler of the Baptistery. Fairy-tale quality and oneiric geometrical disputes seem to organise the space of a spectral and unobvious Florence as seen by Manganelli. The author explores the most prominent Florentine churches: Santa Maria Novella, Santa Maria del Fiore, San Lorenzo, Santa Croce, and Santo Spirito in Oltrarno, but also tours galleries and exhibitions, being particularly interested in Galleria degli Uffizi. Owing to the disclosure of a network of conflicts within its architectural-fairy tale layout Florence manages to get rid of the false labels of a “beautiful city”, a “masterpiece”, which the author found so discouraging. The text also takes into consideration the recently published collection of reminiscences by Manganiello’s daughter, Lietta (Giorgio Manganelli. Aspettando che l’Inferno cominci a funzionare, 2022).
Keywords:
Giorgio Manganelli, Florence, journey to ItalyAuthors
Małgorzata Ślarzyńskam.slarzynska@uksw.edu.pl
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego Poland
https://orcid.org/0000-0001-5948-698X
Małgorzata Ślarzyńska – dr, absolwentka filologii włoskiej oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, adiunktka na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i kierowniczka kierunku filologia włoska. Autorka dwóch monografii: Włosi w Polsce Stanisława Augusta. Słownik obecności (2012) i Obraz literatury włoskiej w Polsce lat 70. i 80. XX wieku na łamach „Literatury na Świecie” (2017), uhonorowanej Nagrodą im. Leopolda Staffa, jak również licznych artykułów naukowych (m.in. na łamach czasopism: „Italianistica”, „Cahiers d’études italiennes”, „Italica Wratislaviensia”, „Tekstualia”, „Teksty Drugie”, „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka”, „Między Oryginałem a Przekładem”) i krytycznoliterackich („Teatr”, „Twórczość”), współredaktorka trzech tomów zbiorowych. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień związanych z historią i teorią przekładu literackiego, współczesną literaturą włoską oraz relacjami literackimi i przekładowymi w zakresie włoskiego, angielskiego i polskiego obszaru językowego. Obecnie naukowo zajmuje się przede wszystkim twórczością Cristiny Campo, jest też autorką jedynego polskiego przekładu Campo (esej Wieża i wyspa, „Teksty Drugie” 6/2020).
Statistics
Abstract views: 104PDF downloads: 68
License
Copyright (c) 2024 Małgorzata Ślarzyńska
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.