Monaster Świętej Trójcy w Markowie pod Witebskiem

Marta Boberska


Warszawa, Instytut Sztuki PAN (Polska)
https://orcid.org/0000-0001-9870-1275

Wojciech Boberski


Warszawa, Instytut Sztuki PAN (Polska)
https://orcid.org/0000-0002-3337-6149

Abstrakt

Artykuł jest monograficznym opracowaniem monasteru Świętej Trójcy w Markowie pod Witebskiem. Przedstawia jego dzieje na tle konfliktów religijnych między wyznawcami prawosławia a unitami w XVII i XVIII w., szczególnie żywych w Witebsku, w którym pamięć o zabójstwie abp Jozafata Kuncewicza (1623) czyniła z restytucji prawosławia kwestię bardzo  drażliwą. Fundatorami i dobroczyńcami markowskiego monasteru w XVII w. była rodzina Ogińskich. Zgodnie ze wschodnią tradycją monastyczną, zespół budowli skupionych wokół dziedzińca tworzył niemal samowystarczalne „osobne miasto”. Składały się nań: dwie cerkwie: drewniana Świętej Trójcy (po 1685-1690) o bogatym wyposażeniu i murowana pw. Pokrowy [Opieki Najświętszej Marii Panny] (1754-1755) oraz zabudowania klasztorne. Do monasteru należały jeszcze dwie drewniane cerkwie stojące poza jego murami cmentarna św. Mikołaja i św. Praksedy (obie ok. 1730 r.).

Instytucje finansujące

Instytut Sztuki PAN

Słowa kluczowe:

Markowo, Witebsk, Samuel Lew Ogiński, monaster, cerkiew Św. Trójcy w Markowie, architektura drewniana, ikonostas, malowidła barokowe

Bubenka, Tatstsiana i Ludomila, Khmal’nickaia. „Kaflia z gerbami Aginskikh z Vitsebska.“ Vitsebski Sshytak. Gistarychny naukova-popularny chasopis 1 (1995): 26–31.
  Google Scholar

Buxton, David. The wooden churches of Eastern Europe. An Introductory Survey. Cambridge: University Press 1981.
  Google Scholar

Cherniavskaia, Tamara. Arkhitektura Vitsebska. Minsk: Na-vuka i tekhnika, 1980.
  Google Scholar

Gabrus’, Tamara. „Zriunovanya sviatini.” W Strachnaia spadshchina, 61-100. Mińsk: Polymia 1998.
  Google Scholar

Jakimovich Juryj. Siluety starogo Vitsebska. Gistorika-kriaznavchaia ekskursia. Redakcja Ludomila Khmal’nickaia. Minsk: Natsyianal’naia bibliateka Belarusi, 2019.
  Google Scholar

Janocha, Michał, „Ikonostasy w cerkwiach Rzeczypospolitej w XVII–XVIII wieku.” Przegląd Wschodni 8, z. 4 (2003): 897–921.
  Google Scholar

Kacer, Mikhail. „Isskustvo Belorussi.” W Istoria iskusstva narodov SSSR, t. 4: Iskusstvo konca 17-18 vekov. Moskva: Nauka i tekhnika, 1976.
  Google Scholar

Kacer, Mikhail. Izobrazitel’noe iskusstvo Belorussii dooktiabr’skogo perioda. Ocherki. Minsk: Nauka i tekhnika, 1969.
  Google Scholar

Kacer, Mikhail. Narodno-prikladnoie isskustvo Belorussi ot pervobytnogo obshchestva do 1917 g. Minsk: Vyshejsh. Shkola, 1972.
  Google Scholar

Kempa, Tomasz. "Prawosławie i unia we wschodnich województwach WKL w końcu XVII w.", Białoruskie Zeszyty Historyczne, z. 22 (2004): s. 5-41.
  Google Scholar

Kempa, Tomasz. „Fundacje monasterów prawosławnych w Rzeczypospolitej w pierwszej połowie XVII wieku.” W Życie monastyczne w Rzeczypospolitej. Redakcja Antoni Mironowicz, Urszula Pawluczuk, Piotr Chomik, 74-102. Białystok: Zakład Historii Kultur Pogranicza Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku, 2001.
  Google Scholar

Khmal’nickaia, Ludomila. „Rod fundatorov i mecenatov.” Vitsebski Sshytak. Gistarychny naukova-popularny chasopis 1 (1995): 42-53.
  Google Scholar

Khmal’nickaia, Ludomila. Kul’turna-metsenatska dzeinasts’ kniazie Oginskikh na Vitsebshchine, Belarusika 6 (Belarus’ pamizh Uskhodam i Zakhadam). Minsk: Natsianal’ny naukova-asvetny tsentr im. F. Skaryny, 1997.
  Google Scholar

Kulagin, Anatolii. Katalickia khramy na Belarusi. Encyklopedychny davednik. Minsk; Belaruskaia encyklopedia, 2008.
  Google Scholar

Kulagin, Anatolii. Pravaslavnyia khramy na Belarusi. Encyklopedychny davednik. Minsk; Belaruskaia encyklopedia, 2007.
  Google Scholar

Kvitnitskaia, Elena. Arkhitektura Belarusi. Moskva: Izdatel’stvo literatury po stritel’stvu, 1968
  Google Scholar

Mironowicz, Antoni. Kościół prawosławny w dziejach dawnej Rzeczypospolitej. Białystok: Uniwersytet w Białymstoku, 2001.
  Google Scholar

Rachuba, Andrzej. „Ogiński Marcjan Aleksander”, w: Polski słownik biograficzny, t. 23, 619. Wrocław: Ossolineum, 1978.
  Google Scholar

Rusetskii, Arkadii i Jurii, Rusetskii. Khudozhestvennaia kultura Vitsebska i drevnosti do 1917 goda. Istoriko-khudozhestvennyi ocherk. Mińsk: Belaruskaia Encyklopedia, 2001.
  Google Scholar

Sliun’kova, Inessa. Khramy i monastyri Belarusi XIX vieka v sastavie Rossijskoi imperii. Pieresozdanie nasledstva. Moskwa: Progress-Tradicia, 2010.
  Google Scholar

Sliun’kova, Inessa. Monastyri vostochnoi i zapadnoi tradicii. Nasledie arkhitektury Belarusi. Moskwa: Progress-Tradicia, 2002.
  Google Scholar

Strzałko, Franciszek. Studia do dziejów drewnianej architektury sakralnej. Londyn: nakładem autora, 1989.
  Google Scholar

Tserashchatava Vol’ga. Starazhytna-belaruski manumental’ny zhyvapis 11-18 stst. Minsk: Navuka i tekhnika, 1986.
  Google Scholar

Veter, E. „Ob osobennostiakh belarosskogo ikonostasa.” Khudotzestvennoie Nasledstvo 34, nr 4 (1978): 188
  Google Scholar

Vysotskaia Nadezhda. Skul’turai rezba Belarusi 12-18 vv. Katalog. Minsk: Belaruskaia Entsyklopedia, 1998.
  Google Scholar

Wasilewski, Tadeusz. „Szymon Karol Ogiński.” W Polski słownik biograficzny, t. 23, 638–639. Wrocław: Ossolineum, 1978.
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2021-12-30

Cited By / Share

Boberska, M., & Boberski, W. (2021). Monaster Świętej Trójcy w Markowie pod Witebskiem. Biuletyn Historii Sztuki, 83(4), 947–988. https://doi.org/10.36744/bhs.1094

Autorzy

Marta Boberska 

Warszawa, Instytut Sztuki PAN Polska
https://orcid.org/0000-0001-9870-1275

Autorzy

Wojciech Boberski 

Warszawa, Instytut Sztuki PAN Polska
https://orcid.org/0000-0002-3337-6149

Statystyki

Abstract views: 317
PDF downloads: 205


Licencja

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Biuletynie Historii Sztuki”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.

Od numeru 1/2019 do 4/2022 stosowaliśmy licencję  CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Biuletynie Historii Sztuki”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.