Druga Jesień. Stawanie się rękopisu

Wiera Meniok

doi:10.36744/k.3839

Druga Jesień. Stawanie się rękopisu

Wiera Meniok

konteksty@ispan.pl
Uniwersytet w Drohobyczu (Ukraina)
https://orcid.org/0000-0003-2573-3078

DOI: https://doi.org/10.36744/k.3839

Abstrakt

Autorka eseju przedstawia kluczowe figury i znaczenia symboliczne, na których podstawie budowano projekt literacko-artystyczny Druga Jesień, od ponad dwudziestu lat dedykowany Brunonowi Schulzowi w rocznicę jego tragicznej śmierci. Wydarzenia Drugiej Jesieni corocznie rozpoczynają się 19 listopada od spotkania ekumenicznego w miejscu zamordowania Schulza. Druga jesień to jego jedyny tekst, którego rękopis ocalał i wciąż staje się w działaniach Drugiej Jesieni – jednej wśród niezliczonych form życia autora po śmierci – życia w jego dziele, które silniejsze jest od śmierci. Druga Jesień to projekt-misja oparty na idei działania poświęconego Schulzowi oraz wszystkim, kto na zawsze został wpisany w horyzonty tej misji, ostatnio także poległym na wojnie z rosyjskim najeźdźcą. Idea działania to również symboliczny akt przebudzenia uśpionych potrzeb pamiętania o najważniejszym, niepoddającym się zapomnieniu. W myśl Paula Ricœura Schulz objawia się w Drugiej Jesieni jako prorok, który wciąż mówi i wciąż pozostaje postacią kryzysu. W swoich tekstach pozostawił świadectwa grozy. W cyklu Schulz. Psalmy Serhij Żadan mówi – w jego i własnym imieniu – o bezsilności i sile poety-proroka w czasie katastrofy.

Słowa kluczowe:

Bruno Schulz, Drohobycz , Druga Jesień, rękopis, fragment

Bibliografia

Benedyktowicz, Zbigniew, and Paweł Próchniak, and Wiera Meniok, and Grzegorz Józefczuk. “Planeta Schulz w kosmosie SchulzFestu. Rozmowa o Międzynarodowym Festiwalu Brunona Schulza w Drohobyczu.” Konteksty. Polska Sztuka Ludowa, no 1–2 (2019): 6–17.
Google Scholar

Bolecki, Włodzimierz, and Jerzy Jarzębski, and Stanisław Rosiek, eds. Słownik schulzowski. 2nd Edition. słowo/obraz/terytoria, 2006.
Google Scholar

Meniok, Wiera, and Grzegorz Józefczuk, eds. Druga Jesień. Czytania listopadowe w Drohobyczu. Posvit, 2017.
Google Scholar

Meniok, Wiera. “Wiosna, której jeszcze [wciąż] nie było…, a jutro Druga Jesień.” Konteksty. Polska Sztuka Ludowa, no 1–2 (2022): 126–132.
Google Scholar

Próchniak, Paweł. “Druga Jesień, Drohobycz.” Konteksty. Polska Sztuka Ludowa, no 3 (2021): 16.
Google Scholar

Ricœur, Paul. Krytyka i przekonanie: rozmowy z François Azouvim i Markiem de Launay. Translation by Marek Drwięga. KR Publishing House, 2003.
Google Scholar

Ricœur, Paul. Miłość i sprawiedliwość. Translation by Marek Drwięga. Universitas, 2010.
Google Scholar

Ricœur, Paul. Żyć aż do śmierci oraz fragmenty. Translation by Anna Turczyn. Universitas, 2008.
Google Scholar

Schulz, Bruno. Księga listów. Edited by Jerzy Ficowski, 2nd Edition. słowo/obraz/terytoria, 2002.
Google Scholar

Schulz, Bruno. Opowiadania. Wybór esejów i listów. Edited by Jerzy Jarzębski. Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1989.
Google Scholar

Zhadan, Serhiy. Skrypnykivka. Meridian Czernowitz, 2023.
Google Scholar

Pobierz

Opublikowane

2024-12-23

Cited By / Share

Meniok, W. (2024) „Druga Jesień. Stawanie się rękopisu”, Konteksty. Polska Sztuka Ludowa, 346(3), s. 253–256. doi: 10.36744/k.3839.

Autorzy

Wiera Meniok
konteksty@ispan.pl
Uniwersytet w Drohobyczu Ukraina
https://orcid.org/0000-0003-2573-3078

Wiera Meniok – teoretyczka literatury, schulzolożka, tłumaczka, pracowniczka naukowa i akademicka w Zakładzie Literatury Powszechnej i Polonistyki Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia Iwana Franki w Drohobyczu, kierowniczka Polonistycznego Centrum Naukowo-Informacyjnego imienia Igora Menioka w tejże uczelni, inicjatorka i dyrektorka Międzynarodowego Festiwalu Brunona Schulza w Drohobyczu, prezeska Fundacji „Muzeum i Festiwal Brunona Schulza” (Drohobycz, Ukraina). Autorka licznych publikacji naukowych, przede wszystkim schulzologicznych, redaktorka cyklu tomów z materiałami Międzynarodowego Festiwalu Brunona Schulza w Drohobyczu oraz innych publikacji zbiorowych. Członkini rady redakcyjnej polskich czasopism naukowych „Tekstualia” (Warszawa) oraz „Schulz/Forum” (Gdańsk), także od niedawna – „Konteksty. Polska Sztuka Ludowa” (Warszawa), członkini ZAiKS-u od 2022 roku. Tłumaczka (na język ukraiński z polskiego i polski z ukraińskiego) tekstów schulzologicznych, w tym publikowanych w kwartalniku „Konteksty. Polska Sztuka Ludowa”, przełożyła na język ukraiński Szkice krytyczne Brunona Schulza i książkę Agaty Tuszyńskiej Narzeczona Schulza, czekają na publikację przełożone przez nią na język ukraiński Baśnie cygańskie Jerzego Ficowskiego. Trzykrotna stypendystka Programu „Gaude Polonia” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP (2006, 2008, 2012). Za organizację Międzynarodowego Festiwalu Brunona Schulza w Drohobyczu otrzymała odznaczenie „Za dobrą sprawę” Lwowskiej Kapituły Orderu „Ji” (2009), odznaczona nagrodą honorową „Zasłużona dla Kultury Polskiej” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP (2012) oraz nagrodą Karpacka Europa Wspólnych Wartości przyznaną przez Forum Europa – Ukraina (2020).