Elegancja w służbie władzy. Polityka i propaganda na europejskich wachlarzach epoki nowożytnej

Jolanta Różalska


Warszawa, Instytut Sztuki PAN (Polska)
https://orcid.org/0000-0002-3515-9199

Abstrakt

W epoce nowożytnej wykorzystywanie wachlarzy do celów propagandy politycznej było związane z przemianami społecznymi oraz z upowszechnieniem techniki drukarskiej i rozwojem grafiki reprodukcyjnej. W artykule omówione zostały wachlarze wykonane w wiekach XVII i XVIII w Anglii i Francji. We Francji czasów Ludwika XIV propagandowe przesłanie, umieszczone na ręcznie malowanych pokryciach, adresowano do elit, ponieważ to one były znaczącą grupą społeczną. U progu Oświecenia zaczęto wytwarzać mające szeroki zasięg przedmioty o tanich, papierowych pokryciach, z drukowaną, wielonakładową dekoracją. Zleceniodawcom zależało na dotarciu do dużego kręgu odbiorców, mających w obliczu rodzącego się egalitaryzmu coraz większy wpływ na politykę i życie społeczne. Przegląd politycznych motywów ikonograficznych pozwala prześledzić drogę artystyczną, jaką pokonali wytwórcy wachlarzy. Obrazuje też ewolucję ludzkiej mentalności i świadomości: od apoteozy niepodzielnej władzy królewskiej do propagowania demokratycznych idei. Pokazuje, jak zmienił się krąg odbiorców politycznej propagandy.

Instytucje finansujące

InstytutSztuki PAN

Słowa kluczowe:

wachlarz, sztuka i propaganda polityczna

Alexander, Hélène. Early Printed Fans. Greenwich-London: The Fan Museum, Greenwich, 2018.
  Google Scholar

Bernatowicz, Aleksandra. Malarze w Warszawie czasów Stanisława Augusta. Status – aspiracje – twórczość. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 2016.
  Google Scholar

Burke, Peter. Fabrykacja Ludwika XIV, tłumaczenie Robert Pucek, Michał Szczubiałka. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2011.
  Google Scholar

Cowen, Pamela. A Fanfare for the Sun King: Unfolding Fans for Louis XIV. Greenwich-London: Fan Museum & Third Millenium Publishing, 2003.
  Google Scholar

Dobrowolski, Paweł T. Świat ze słów. Angielskie miesięczniki XVIII wieku. Media, informacja i opinia publiczna. Warszawa: Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, 2018.
  Google Scholar

Dowd, Lloyd David. “L’art comme moyen de propagande pendant la Révolution Française.” W Actes du soixante-dix-septième Congrès des sociétés savantes. Grenoble 1952, 411–423. Paris: Imprimerie Nationale, 1952.
  Google Scholar

Hryszko, Barbara. “Sposoby gloryfikacji władcy w malarstwie na przykładzie ikonografii Ludwika XIV.” Estetyka i Krytyka 2 (2013): 79–97.
  Google Scholar

Kammerl, Christl. Der Fächer. Kunstobjekt und Billetdoux. München: Hirmer, 1989.
  Google Scholar

Mayor, Susan. Fächer. München: Callwey, 1981.
  Google Scholar

Sabartier, Gérard. “La gloire du roi. Iconographie de Louis XIV de 1661 à 1672.” Histoire, économie & société 19, nr 4 (2000): 527–560.
DOI: https://doi.org/10.3406/hes.2000.2134   Google Scholar

Sabartier, Gérard. Versailles ou la figure du roi. Paris: Albin Michel, 1999.
  Google Scholar

Unfolding Pictures. Fans in The Royal Collection, redakcja Jane Roberts, Prudence Sutcliffe, Susan Mayor. London: Royal Collection Publications, 2005.
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2021-09-30

Cited By / Share

Różalska, J. (2021). Elegancja w służbie władzy. Polityka i propaganda na europejskich wachlarzach epoki nowożytnej. Biuletyn Historii Sztuki, 83(3), 537–567. https://doi.org/10.36744/bhs.1057

Autorzy

Jolanta Różalska 

Warszawa, Instytut Sztuki PAN Polska
https://orcid.org/0000-0002-3515-9199

Statystyki

Abstract views: 358
PDF downloads: 261


Licencja

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Biuletynie Historii Sztuki”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.

W numerach od 1/2019 do 4/2022 wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Biuletynie Historii Sztuki”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.