Teatr jako strategia budowania wspólnoty: Sztuka jest i nie jest rozwiązaniem

Ashley Lucas

University of Michigan (Stany Zjednoczone)

Justyna Biernat

(Polska)

Abstrakt

Ashley Lucas skoncentrowała się na efektach psychologicznych i społecznych pracy teatralnej prowadzonej w więzieniach. Zauważyła, że działania teatralne realizowanych w zakładach karnych: próby, warsztaty, przedstawienia stwarzają okazję do budowania wspólnoty, kreowania i wzmacniania wspierających relacji; do pielęgnowania wzajemnego szacunku i współpracy pomiędzy pracownikami więzień, więźniami i osobami pochodzącymi spoza więzienia (artystami, wolontariuszami, widzami).
Na potwierdzenie tej tezy autorka przywołuje doświadczenia pracy zespołu Open Hearts Open Minds w więzieniu Two Rivers w Oregonie nad Królem Learem (2013) i Zimową opowieścią (2014) Shakespeare’a oraz kontekst jej prezentacji. Analizuje postawę i działania aktorów oraz wybranych widzów, dzięki którym sytuacja teatralna posłużyła do nawiązania i rozwijania bliskich, rodzinnych kontaktów między osadzonymi, ich rodzinami, wolontariuszami spoza więzienia, aktorami i widzami. Mama Sharon i Ciocia Andrea po pierwszej wizycie na więziennym spektaklu nawiązały kontakt z osadzonymi, pisały do nich regularnie, wysyłały zdjęcia, przyjeżdżały na kolejne premiery i chętnie się z nimi spotykały, rozmawiały. Przedstawienia stały się katalizatorami relacji, które mają charakter wzajemny i partnerski, mogą wpłynąć na przemianę poszczególnych osób, są darem.

Słowa kluczowe:

teatr więzienny, teatr w więzieniu, sztuka więzienna, resocjalizacja, dramatoterapia