Marc Augé (1935–2023), antropolog współczesnych nie-miejsc
Jacek Pawlik
jacek.pawlik@uwm.edu.plUniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie (Polska)
https://orcid.org/0000-0003-2142-9976
Abstrakt
W związku ze śmiercią wybitnego francuskiego antropologa Marca Augé uczestnik jego seminariów przedstawia jego sylwetkę i dorobek naukowy. Ten niekonwencjonalny badacz i pisarz, związany z École des Hautes Études en Sciences Sociales (EHESS) w Paryżu, uprawiał niezależną antropologię, aby zrozumieć erę, którą uważał za bezprecedensową, charakteryzującą się nadmiarem przestrzeni, przyspieszeniem czasu i zanikiem inności spowodowanym globalizacją. Zakres tematyczny jego prac jest bardzo szeroki: władza, czary, rytuały, ekscesy nowoczesności, tożsamość, zapomnienie itp., a także ogrody, turystyka, rower czy paryskie metro. Poza pracami naukowymi związanymi z badaniami terenowymi i studiami teoretycznymi Augé uprawiał eseistykę, która wychodząc od danych obserwacyjnych, prowadziła do rozważań filozoficznych. Uważał, że każda etnologia prowadzi do antropologii, która jest z natury filozoficzna.
Słowa kluczowe:
Marc Augé, antropologiaBibliografia
Georges Balandier, Le détour. Pouvoir et modernité, Fayard, Paris 1985.
Google Scholar
Georges Balandier, Le désordre. Éloge du mouvement, Fayard, Paris 1988.
Google Scholar
Georges Balandier, Le dédale. Pour en finir avec le XXe siècle, Fayard, Paris 1994.
Google Scholar
Magdalena Bartnik, „Przestrzenie niczyje” jako przedmiot zainteresowania etnologa, „Studia Socjologiczne” 2011, t. 201, nr 2, s. 217–223.
Google Scholar
François-René Chateaubriand, Geniusz chrześcijaństwa, przeł. Anna Loba, Klub Książki Katolickiej, Poznań 2003.
Google Scholar
Jean-Paul Colleyn, Jean-Pierre Dozon, Lieux et non-lieux de Marc Augé, „L’Homme” 2008, nr 185–186, s. 7–30.
Google Scholar
Comment je suis devenu ethnologue, red. Anne Dhoquois, Editions Le Cavalier Bleu, Paris 2008.
Google Scholar
Dominika Ćwierzyńska, Antropologia hipernowoczesności / in-terdyscyplinarność, „Przegląd Kulturoznawczy” 2012, t. 14, nr 4, s. 423–431.
Google Scholar
Émile Durkheim, Elementarne formy życia religijnego. System totemiczny w Australii, przeł. Anna Zadrożyńska, PWN, Warszawa 1990.
Google Scholar
Jacques Le Goff, Au coeur de la reconnaissance..., „L’Homme” 2008, nr 185–189, s. 43–44.
Google Scholar
Françoise Héritier, Saisir l’insaisissable et le transmettre, „L’Homme” 2008, nr 185–189, s. 45–54.
Google Scholar
Claude Lévi-Strauss, Elementarne struktury pokrewieństwa, przeł. Maciej Falski, Oficyna Wydawnicza Volumen, Warszawa 2011.
Google Scholar
Latifa Madani, Mort de Marc Augé, ethnologue et anthropolo-gue de renomée mondiale, www.humanite.fr/en-debat/anthropo-logie/mort-de-marc-auge-ethnologue-et-anthropologue-de-re-nommee-mondiale-804036, dostęp: 1.11.2023.
Google Scholar
Barnard Maupoil, La Géomancie à l’ancienne Côte des escla-ves, Institut d’Éthnologie, Paris 1943.
Google Scholar
Maud Navarre, „Je suis hors d’âge”. Entretien avec Marc Augé, „Sciences Humaines” 2015, nr 269, s. 32–33.
Google Scholar
Elisabeth Rudinesco, Un hymne à la liberté: Casablanca, „L’Homme” 2008, nr 185–186, s. 83–87.
Google Scholar
Autorzy
Jacek Pawlikjacek.pawlik@uwm.edu.pl
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Polska
https://orcid.org/0000-0003-2142-9976
Jacek Jan Pawlik SVD – prof. dr hab. nauk humanistycznych, etnolog, afrykanista; emerytowany pracownik Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie; członek Instytutu „Anthropos”. Prowadził intensywne badania terenowe w Afryce Zachodniej. Autor między innymi: Miasto kreatywnych ludzi. Mieszkańcy Lomé w obliczu wzrastającego ubóstwa (2016); Twórcza codzienność mieszkańców Lomé (2018); Ku nowej kulturze. Zmagania adaptacyjne (2020). Współredaktor Ritual and Celebration in Family and in Broader Societal Contexts (2023, specjalne wydanie czasopisma „Anthropos”).
Statystyki
Abstract views: 126PDF downloads: 68
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Jacek Pawlik
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.