Szaleństwo marszu: Fughetta

Maciej Krupa

doi:10.36744/k.2624

Szaleństwo marszu

Fughetta

Maciej Krupa

konteksty@ispan.pl
(Polska)

DOI: https://doi.org/10.36744/k.2624

Abstrakt

Kiedy do podjęcia marszu pcha nas szaleństwo, kiedy marsz jest ucieczką, to nie sposób przygotować się do wyjścia. Wędrowiec do takiej sytuacji nigdy nie jest przygotowany. Nie jest, bo być nie może. Czasem przecież nawet nie wie, że wyruszy. Dopiero gdy dojdzie, zdziwi się ile przeszedł, że szedł. Na jawie, w malignie, we śnie.

Chodzenie nie jest banalne, chodzenie nie jest niewinne, chodzenie to czasem sprawa życia lub śmierci. Albo szaleństwa. Chodzenie może prowadzić do szaleństwa. Szaleństwo może do chodzenia skłaniać, a nawet chodzenie wymuszać. Choroba i chodzenie to niebezpieczny związek.

Słowa kluczowe:

marsz, szaleństwo, antropologia

Pobierz

Opublikowane

2024-12-23

Cited By / Share

Krupa, M. (2024) „Szaleństwo marszu: Fughetta”, Konteksty. Polska Sztuka Ludowa, 346(3), s. 173–177. doi: 10.36744/k.2624.

Autorzy

Maciej Krupa
konteksty@ispan.pl
Polska

Maciej Krupa – antropolog kultury, publicysta, przewodnik górski. Publikuje w „Kontekstach”, „Nowych Książkach” i kwartalniku Tatrzańskiego Parku Narodowego „Tatry”. Autor Kronik zakopiańskich (2015). Współautor książek: Bóg się rodzi (2007); Zakopiańczycy. W poszukiwaniu tożsamości (2011); Ślady, szlaki, ścieżki. Pośród tatrzańskich i zakopiańskich wyobrażeń (2013); Nieobecne miasto. Przewodnik po nieznanym Zakopanem (2016); Szlak Znakomitych Zakopiańczyków (2017). Kurator kilku wystaw. Mieszka w Zakopanem.