Pan Cogito – poczynany. O kilku wierszach Zbigniewa Herberta

Katarzyna Kuczyńska-Koschany

doi:10.36744/k.3290

Pan Cogito – poczynany. O kilku wierszach Zbigniewa Herberta

Katarzyna Kuczyńska-Koschany

konteksty@ispan.pl
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (Polska)
https://orcid.org/0000-0002-1671-2278

DOI: https://doi.org/10.36744/k.3290

Abstrakt

Szkic traktuje o ciekawym i dotychczas jedynie zdawkowo komentowanym okresie twórczości Zbigniewa Herberta (1924–1998). To czas, kiedy pojawiła się u niego koncepcja persony lirycznej – Pana Cogito. Niektóre wiersze powstawały wówczas w kilku wersjach – z Panem Cogito lub bez obecności tej postaci, a proces myślowy trwał u poety ponad dekadę (od początku lat 60. XX wieku do roku 1974, kiedy to ukazuje się tom zatytułowany Pan Cogito), co zmienia nie tylko poetykę samego Herberta, lecz także oblicze poezji polskiej, wreszcie przemienia czytelników i czytelniczki tej poezji.

Słowa kluczowe:

persona liryczna, Zbigniew Herbert, Pan Cogito, poezja

Pobierz

Opublikowane

2024-11-05

Cited By / Share

Kuczyńska-Koschany, K. (2024) „Pan Cogito – poczynany. O kilku wierszach Zbigniewa Herberta”, Konteksty. Polska Sztuka Ludowa, 344(1-2), s. 6–16. doi: 10.36744/k.3290.

Autorzy

Katarzyna Kuczyńska-Koschany
konteksty@ispan.pl
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Polska
https://orcid.org/0000-0002-1671-2278

Katarzyna Kuczyńska-Koschany – polonistka, komparatystka, eseistka, prozaiczka. Profesorka w Instytucie Filologii Polskiej UAM w Poznaniu. Zajmuje się poezją i jej interpretacją, recepcją poetów niemieckiego i francuskiego kręgu językowego w Polsce, kulturą oraz zagładą Żydów polskich i niemieckich, synapsami poezji i plastyki. Autorka książek: Rilke poetów polskich (2004 i 2017), Rycerz i Śmierć. O „Elegiach duinejskich” Rainera Marii Rilkego (2010 i 2015), Interlinie w ciemności. Jednak interpretacja (2012), „Все поэты жиды”. Antytotalitarne gesty poetyckie i kreacyjne wobec Zagłady oraz innych doświadczeń granicznych (2013), Skąd się bierze lekcja polskiego? Scenariusze, pomysły, konteksty (2016), tomu prozy Zielony promień (2006), współautorka podręcznika Staropolskie korzenie współczesności (2004). Współpracuje z czasopismem „Polonistyka. Innowacje”, należy do Rady Programowej „Miasteczka Poznań” i Rady Naukowej „Narracji o Zagładzie”, członkini Komitetu Nauk o Literaturze PAN. Obecnie kieruje Pracownią Badań nad Tradycją Europejską IFP UAM.