«Jesteśmy zbieraniną, pospolitym ruszeniem dobrego i złego»: Manuela Gretkowska zakłada Partię Kobiet
Katarzyna Waligóra
katarzynaa.waligora@gmail.comUniwersytet Jagielloński, Kraków (Polska)
https://orcid.org/0000-0001-5297-2889
Abstrakt
Artykuł jest próbą przyjrzenia się Partii Kobiet założonej przez pisarkę i publicystkę, Manuelę Gretkowską w 2007 z perspektywy żenującego kobiecego performansu – wystąpienia jednocześnie emancypacyjnego i budzącego konsternację wśród jego odbiorców. Przedstawiono moment powstania partii i przeanalizowano warunki społeczno-polityczne jej zaistnienia oraz trudności, które od początku napotykały działaczki organizacji. Omówiono też reakcje medialne towarzyszące tworzeniu i działalności Partii Kobiet. Autorka stawia tezę, że porażka wyborcza, jaką ostatecznie poniosła inicjatywa Manueli Gretkowskiej, związana była z dążeniem do wygaszenia żenującego performansu i pójściem na daleko idące kompromisy światopoglądowe. Dowodzi, że w przypadku Partii Kobiet ważniejszy niż program polityczny był imperatyw działania, który miał pchnąć kobiety do upolitycznienia swoich potrzeb.
Słowa kluczowe:
Partia Kobiet, kobiety w polityce, feminizm, polityka, upolitycznienie potrzeb, kobiety i władza, Manuela GretkowskaBibliografia
Beard, M. (2018). Kobiety i władza: Manifest (E. Hornowska, tłum.). Kraków: REBIS.
Google Scholar
Fraser, N. (2014). Drogi feminizmu: Od kapitalizmu państwowego do neoliberalnego kryzysu (A. Weseli, tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej.
Google Scholar
Graff, A. (2008). Rykoszetem: Rzecz o płci, seksualności i narodzie. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B.
Google Scholar
Gretkowska, M. (2008). Obywatelka. Warszawa: Świat Książki.
Google Scholar
Jakubowska, A. (2008). Plakat, którego nie widziałam na ulicy. Czas Kultury, 1, 66-72.
Google Scholar
Pustkowiak, P., & Gretkowska, M. (2019). Trudno z miłości się podnieść. Warszawa: Prószyński i S-ka.
Google Scholar
Środa, M. (2009). Kobiety i władza. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B.
Google Scholar
Waligóra, K. (2018). Czy pani jest bardzo głupia czy bardzo inteligentna? Joanna Szczepkowska i żenujący performans odwołania komunizmu. Didaskalia, 145/146, 78-90.
Google Scholar
Źródła:
Google Scholar
Adamczewska, I. (2006). Łódź też jest kobietą. Gazeta Wyborcza Łódź, 19.12. https://classic.wyborcza.pl/archiwumGW/4786293/Lodz-tez-jest-kobieta
Google Scholar
Adamczewska, I. (2007). Partia kobiet nie chce seksmisji. Gazeta Wyborcza Łódź, 11.01. https://classic.wyborcza.pl/archiwumGW/4799297/Partia-Kobiet-nie-chce-seksmisji
Google Scholar
Adamczewska, I., & Kamieńska, M. (2007). Kobiety szykują się do polityki, Gazeta Wyborcza Łódź, 20.09. https://classic.wyborcza.pl/archiwumGW/4961471/KOBIETY-SZYKUJA-SIE-DO-POLITYKI
Google Scholar
Anonim. (2008). Ten wieczór należał do pań. Gazeta Wyborcza Łódź, 29.01. https://classic.wyborcza.pl/archiwumGW/5032230/Ten-wieczor-nalezal-do-pan
Google Scholar
Blinkiewicz, A., & Nowicka, K. (2007). Prawdziwa partia kobiet. Wprost, 39. https://www.wprost.pl/tygodnik/114394/Prawdziwa-partia-kobiet.html
Google Scholar
Borowska, S., & Gretkowska, M. (2007). Na partyjne zebrania jeżdżę z moją Polą. Gala, 9.
Google Scholar
Gretkowska, M. (2006). Dość upokorzeń. Przekrój, 46, 27
Google Scholar
Gretkowska, M. (2007).Traktuję mężczyzn łagodnie. Gazeta Wyborcza Lublin, 14.03. https://classic.wyborcza.pl/archiwumGW/4838398/Traktuje-mezczyzn-lagodnie
Google Scholar
Hrybacz, B. (2007). Polska jest kobietą. Elle, 4, 68.
Google Scholar
https://classic.wyborcza.pl/archiwumGW/4779411/POLITYCY-PRZEHANDLOWALI-KOBIETY
Google Scholar
Iwanciw E., & Woźniak, K. (2007). Polska jest kobietą. Gazeta Wyborcza Bydgoszcz, 8.03. https://classic.wyborcza.pl/archiwumGW/4833548/Polska-jest-kobieta
Google Scholar
Jarzębowska, E. (2007). Kobiety podzieliła aborcja. Gazeta Wyborcza Olsztyn, 12.01. https://classic.wyborcza.pl/archiwumGW/4800380/Kobiety-podzielila-aborcja
Google Scholar
Jędrysik, M., & Gretkowska, M. (2006). Politycy przehandlowali kobiety Gazeta Wyborcza, 17.12.
Google Scholar
Kerger, R., & Gretkowska M. (2007). Kobieta upadła. Puls Biznesu, 91. https://www.pb.pl/kobieta-upadla-369727
Google Scholar
Kim, R. (2016). Zarażeni wirusem pogardy. Newsweek, 44.
Google Scholar
Kozak, B. (2006). Kobiecizm. Zadra, 4.
Google Scholar
Łuniewska, L. (2007). Partia jest blondynką. Newsweek, 39.
Google Scholar
Mazuś, M. (2014). Dziecko wybrało śmierć, winnych brak. Polityka, 4. https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/spoleczenstwo/1567597,1,dziecko-wybralo-smierc-winnych-brak.read
Google Scholar
Olczyk, E. (2007). Manuela Gretkowska – polityk bez poglądów. Rzeczpospolita, 29.09.
Google Scholar
Olczyk, E., Gretkowska M. (2019). Mordobicie z linijką w klapie. Rzeczpospolita, 09.02.
Google Scholar
Paradowska, J. (2006). Hej, suknie w dłoń. Polityka, 50. https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/spoleczenstwo/200768,1,hej-suknie-wdlon.read?page=98&moduleId=4686
Google Scholar
Paulukiewicz, A., & Klawe, S. (2007). Ueorgan Ludu. Wprost, 39. https://www.wprost.pl/tygodnik/114438/Ueorgan-Ludu.html
Google Scholar
Pszczółkowska, A. (2007). Kobiety niegotowe do wyborów. Gazeta Wyborcza Białystok, 01.04. https://classic.wyborcza.pgl/archiwumGW/4849353/Kobiety-niegotowe-do-wyborow
Google Scholar
Suchodolska, M., Wilczak D., & Gretkowska, M. (2007). Polko, nie wstydź się!. Newsweek, 1. https://www.newsweek.pl/polko-nie-wstydz-sie/ym7m2x7
Google Scholar
Autorzy
Katarzyna Waligórakatarzynaa.waligora@gmail.com
Uniwersytet Jagielloński, Kraków Polska
https://orcid.org/0000-0001-5297-2889
Doktorantka w Katedrze Teatru i Dramatu na Uniwersytecie Jagiellońskim. Krytyczka teatralną stale współpracująca z "Didaskaliami" i portalem Taniec Polska. Edukatorka teatralna. Autorka książki "Koń nie jest nowy". O rekwizytach w teatrze. Obecnie zajmuje się badaniem żenujących kobiecych performansów oraz przyczyn porażek spektakli teatralnych.
Statystyki
Abstract views: 1650PDF downloads: 426
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 Katarzyna Waligóra
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor/ka udziela niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowuje nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor/ka wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.
Od zeszytu 1/2018 do zeszytu 3/2022 artykuły publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
