Warszawskie teatry Stanisławy Wysockiej
Barbara Michalczyk
Uniwersytet Jagielloński w Krakowie (Polska)
https://orcid.org/0000-0003-1256-3620
Abstrakt
Artykuł prezentuje wybrane aspekty działalności reżyserskiej i pedagogicznej Stanisławy Wysockiej w dwudziestoleciu międzywojennym. Autorka szuka powiązań między teorią a praktyką Wysockiej, zestawiając postulaty z jej tekstów publicystycznych o „teatrze przyszłości” z przedsięwzięciami pedagogicznymi i teatralnymi podjętymi w latach 1920–1926. Zarówno inicjatywy edukacyjne, jak i próby stworzenia własnych scen w Warszawie (Teatr w Pomarańczarni i Teatr Rybałt) zostały ujęte jako kontynuacja idei kijowskiego Teatru Studya. W wizerunku Wysockiej jako pedagożki, reżyserki i dyrektorki zaakcentowano te cechy jej myślenia o teatrze, które mają reformatorski charakter: nowoczesne i holistyczne podejście do procesu kształcenia artystów, świadomość współzależności artystycznych i organizacyjno-technicznych aspektów działalności teatralnej, otwarcie na potrzeby nowej, demokratyzującej się widowni.
Słowa kluczowe:
Stanisława Wysocka, teatr polski 1918-1939, Teatr Rybałt, Teatr w Pomarańczarni, Oddział Dramatyczny przy Państwowym Konserwatorium Muzycznym, sztuka aktorska, reforma teatruBibliografia
Drozdowski, Marian Marek. Warszawiacy i ich miasto w latach Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973.
Google Scholar
Horbatowski, Piotr. Polskie życie teatralne w Kijowie 1905–1918. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009.
Google Scholar
Iwaszkiewicz, Jarosław. Stanisława Wysocka i jej kijowski teatr „Studya”: wspomnienie. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1963.
Google Scholar
Marczak-Oborski, Stanisław. Teatr w Polsce 1918–1939: wielkie ośrodki. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1984.
Google Scholar
Schiller, Irena. Stanisławski a teatr polski. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1965.
Google Scholar
Sokolicz, Antonina. „Reformatorzy teatru”. W: Myśl teatralna polskiej awangardy 1918–1939: antologia, wybór i wstęp Stanisław Marczak-Oborski, 301–304. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1973.
Google Scholar
Szczublewski, Józef. Pierwsza Reduta Osterwy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1965.
Google Scholar
Szletyński, Henryk. Siedem gawęd z czasów młodości. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979.
Google Scholar
Wanicka, Agnieszka. Dramat i komedia Teatrów Warszawskich 1868–1880. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2011.
Google Scholar
Wilski, Zbigniew. Polskie szkolnictwo teatralne 1811–1944. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1978.
Google Scholar
Wilski, Zbigniew. Wielka tragiczka. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1982.
Google Scholar
Wójcik, Mirosław, oprac. Bo Ty jesteś moje Fatum: listy Stanisławy Wysockiej do Emila Zegadłowicza. Kielce: Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy Jana Kochanowskiego, 2008.
Google Scholar
Wysocka, Stanisława. Teatr przyszłości. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1973.
Google Scholar
Autorzy
Barbara MichalczykUniwersytet Jagielloński w Krakowie Polska
https://orcid.org/0000-0003-1256-3620
Doktorantka w Katedrze Teatru i Dramatu Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W swoich zainteresowaniach badawczych skupia się przede wszystkim na dziejach teatru w dwudziestoleciu międzywojennym oraz perspektywie
feministycznej w badaniach nad historią teatru.
Statystyki
Abstract views: 356PDF downloads: 473
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Barbara Michalczyk
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor/ka udziela niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowuje nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor/ka wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.
Od zeszytu 1/2018 do zeszytu 3/2022 artykuły publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
