Teatralne role Edith Piaf
Abstrakt
Artykuł prezentuje Edith Piaf nie tylko jako jedną z największych ikon francuskiej kultury XX wieku, lecz także jako aktorkę teatralną i filmową, dla której powstawały dramaty i scenariusze. Jej osiągnięcia aktorskie są imponujące, choć wielbiciele nadal kojarzą ją głównie z karierą wokalną. Artykuł ma na celu przedstawienie Edith Piaf jako aktorki teatralnej. Przedstawienia, w których wystąpiła, zostały ujęte diachronicznie i analitycznie. Uwzględniono nie tylko stworzone specjalnie dla Piaf przez dramatopisarza Jeana Cocteau czy librecistę Marcela Acharda sztuki, w których występowała na scenie, ale także adaptacje radiowe, w których można było ją usłyszeć. Ponadto artykuł omawia opinie na temat aktorstwa Piaf, w tym te opublikowane w prasie francuskiej.
Słowa kluczowe:
Edith Piaf, Jean Cocteau, teatr francuski XX wieku, aktorka teatralnaBibliografia
Belleret, Robert. Piaf: Un mythe français. Paris: Fayard, 2013.
Google Scholar
Brierre, Jean-Dominique. Edith Piaf: Sans amour on n’est rien du tout. Tours: Presses de la Cité, 2003.
Google Scholar
Cartier, Jacqueline, et Hugues Vassal. Edith et Thérèse: La Sainte et la Pécheresse. Strasbourg: Editions du Signe, 2012.
Google Scholar
Deniot, Joëlle-Andrée. Edith Piaf: la voix, le geste, l’icône: Esquisse anthropologique. Paris: Livredart, 2012.
Google Scholar
Lonjon, Bernard. Piaf – Cocteau: La Môme et le Poète. Paris: L'Archipel, 2013.
Google Scholar
Marchois, Bernard. Edith Piaf: Opinions publiques. Paris: TF1 éditions, 1995.
Google Scholar
Marchois, Bernard. Piaf: Emportée par la foule. Paris: Vade retro, 1993.
Google Scholar
Quinonero, Frédéric. Edith Piaf: Le temps d’illuminer. Paris: Editions Carpentier, 2008.
Google Scholar
Vuillermoz, Émile. „Edith Piaf et Jacques Pills à Marigny: Un „joint-récital” néo-romantique”. In: Bernard Marchois, Piaf: Emportée par la foule, Paris: Vade retro, 1993.
Google Scholar
Statystyki
Abstract views: 132PDF downloads: 43
Licencja
Prawa autorskie (c) 2016 Mieczysław Gajos
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor/ka udziela niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowuje nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor/ka wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.
Od zeszytu 1/2018 do zeszytu 3/2022 artykuły publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
