Korespondencja Janusza Warmińskiego i Kazimierza Dejmka

Aneta Kielak-Dudzik, oprac.

Abstrakt

Wybór korespondencji między Januszem Warmińskim i Kazimierzem Dejmkiem. Obaj należeli do pokolenia polskich reżyserów, którzy artystyczną drogę zaczynali po II wojnie światowej. Spotkali się w Łodzi, gdzie w 1949, kolektywnie z Grupą Młodych Aktorów, założyli Państwowy Teatr Nowy, scenę wzorcową, skrojoną na miarę doktryny socrealizmu. Można się było spodziewać, że drogi Janusza Warmińskiego i Kazimierza Dejmka rozejdą się w 1952, gdy Warmiński został dyrektorem warszawskiego Teatru Ateneum, a Dejmek został w Łodzi. Opracowana korespondencja bezwzględnie zaprzecza tej tezie oraz dowodzi, że choć obaj twórcy tworzyli odrębne teatry, do końca trwali w życzliwej przyjaźni i mogli liczyć na koleżeńską lojalność na najostrzejszych zakrętach życia zawodowego. Zaprezentowano wybór listów z lat 1959–1976. Najwięcej rewelacji przynoszą listy z 1964 oraz z przełomu lat 60. i 70. XX w. Warmiński pisał do Dejmka m.in. ze Stanów Zjednoczonych, gdzie przebywał na stypendium na zaproszenie University of Kansas w Kansas City, a Dejmek do Warmińskiego z Europy, gdzie przebywał na artystycznej tułaczce po wyjeździe z Polski pod koniec lat 60. Treścią korespondencji są sprawy artystyczne. To zapis twórczych rebusów i wątpliwości, z którymi na co dzień siłowali się dwaj wielcy reżyserzy. W korespondencji wyraźne są też konteksty odnoszące się do życia i polityki teatralnej w powojennej Polsce. Publikowana korespondencja stanowi dziś ważne i potrzebne źródło do badań biograficznych obu artystów. Listy Warmińskiego do Dejmka pochodzą ze zbiorów Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Listy Dejmka do Warmińskiego – ze zbiorów Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie.