Wypiszę obraz z teatru który mnie się najlepiej podobał. Badawczy potencjał listów i rysunków młodych widzów w Archiwum Jana Dormana
Agata Łukaszewicz
Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie (Polska)
Abstrakt
Artykuł stanowi spojrzenia na praktykę pedagogiczno-artystyczną Jana Dormana przez pryzmat dziecięcej wrażliwości jego odbiorców. Traktuje rysunki i listy widzów spektaklu „Awantura z ogniem” (1950) jako zbiór ego-dokumentów. Bada jego przydatność dla poszerzania wiedzy o historii teatru Dormana i recepcji jego sztuk.
Instytucje finansujące
Słowa kluczowe:
Jan Dorman, widz teatralny, teatr dla dzieci, rysunek dziecięcy, ego-dokumentBibliografia
Gałaszewska-Chilczuk, D., Wołszyn W. W. (2012). Od przedszkolaka do studenta. Kryteria selekcji społecznej i politycznej w edukacji lat 1947-1956. Lublin.
Google Scholar
Górny, A. (red.) (1970). Konfrontacje 1968. Materiały z konferencji poświęconej sprawom teatru lalek i dramaturgii lalkowej. Poznań.
Google Scholar
Krakowska, J. Socrealizm. Pobrane z: https://encyklopediateatru.pl/hasla/285/socrealizm.
Google Scholar
Lowenfeld, V., Brittain, W. L. (1977). Twórczość a rozwój umysłowy dziecka. Przekł. K. Polakowski. Warszawa.
Google Scholar
Mizia, S. (2000). Historia Śląska. Popularny zarys dziejów. Wrocław.
Google Scholar
Palladini, G., Pustianaz, M. (red.) (2016). Leksykon Archiwum Afektywnego. Gdańsk.
Google Scholar
Raszewski, Z. (1978). Dokumentacja przedstawienia teatralnego. W: J. Degler, Wprowadzenie do nauki o teatrze, t. 3. Wrocław.
Google Scholar
Skwarczyńska, S. (1978). Sprawa dokumentacji widowiska teatralnego. W: J. Degler, Wprowadzenie do nauki o teatrze, t. 3. Wrocław.
Google Scholar
Szczepska-Pustkowska, M., Rodziewicz, E. (red.) (2017). Więcej niż teatr. Sztuka zaangażowania i angażująca wychowawczo. Romany Miller inspiracje dla współczesnej pedagogiki. Gdańsk.
Google Scholar
Szulakiewicz, W. (2013). Ego-dokumenty i ich znaczenie w badaniach naukowych. Pobrane z: https://repozytorium.umk.pl/bitstream/handle/item/1531/PBE.2013.006,Szulakiewicz.pdf?sequence=1
DOI: https://doi.org/10.12775/PBE.2013.006
Google Scholar
Szuman, S. (1990). Sztuka dziecka. Psychologia twórczości rysunkowej dziecka. Warszawa.
Google Scholar
Szwargot, B., Szpary, I. (red.) (2009). Miasta i miasteczka górnicze. Bytom.
Google Scholar
Tomaszewska, E. (2010). Jan Dorman, poeta teatru. Katowice.
Google Scholar
Tomaszewska, E. (2004). Stefan Szuman – Jan Dorman współpraca i wzajemne inspiracje. Psychologia Rozwojowa, t. 9, nr 3.
Google Scholar
Trzebiatowski, K. (1972). Organizacja szkolnictwa w Polsce Ludowej. Warszawa.
Google Scholar
Wagner, B. (2009). Strategie wychowania w PRL. Warszawa.
Google Scholar
Waszkiel, M. (2012). Dzieje teatru lalek w Polsce 1944-2000. Warszawa.
Google Scholar
Wiśniewska, J. E. (1999). W poszukiwaniu „złotego klucza”. Polska twórczość dramatyczna dla teatru lalek 1945-1970. Łódź.
Google Scholar
Wiśniewska, M. (red.) (2016). Edukacja w PRL. Warszawa.
Google Scholar
Źródła archiwalne:
Google Scholar
Archiwum Jana Dormana: Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego w Warszawie.
Google Scholar
Autorzy
Agata ŁukaszewiczInstytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie Polska
Statystyki
Abstract views: 259PDF downloads: 281
Licencja
Prawa autorskie (c) 2019 Agata Łukaszewicz
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor/ka udziela niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowuje nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor/ka wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.
Od zeszytu 1/2018 do zeszytu 3/2022 artykuły publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
